Jedna z najpopularniejszych polskich aktorek telewizyjnych i kinowych. Nominowana do Orła – Polskiej Nagrody Filmowej – za drugoplanową rolę w romantycznej komedii Piotra Weresniaka Zakochani. W Pianiscie Romana Polańskiego udowodniła, że nawet z krótkiego epizodu (tzw. cameo) potrafi zrobić aktorską perełkę. Katarzyna Figura rozpoczęła karierę filmową jeszcze podczas nauki w PWST w Warszawie. W 1983 roku wcieliła się w rolę młodej dziewczyny Laury będącej natchnieniem Kazimierza Przerwy-Tetmajera w filmie Jacka Kasprowicza Przeznaczenie. Następnie wystapiła w kostiumowym obrazie Wojciecha Hasa Osobisty pamiętnik grzesznika... przez niego samego spisany. W fantastyczno-naukowej komedii Piotra Szulkina Ga, ga. Chwała bohaterom partnerowała Danielowi Olbrychskiemu. W Pierścieniu i rózy Jerzego Gruzy swietnie wyczuła baśniową konwencję tej opowieści dla dzieci. Baśnia dla starszej młodzieży można nazwać inny film z udziałem tej obdarzonej oryginalną urodą aktorki – Kingsajz Juliusza Machulskiego.

Przełomowym filmem w karierze Figury okazała się nostalgiczna komedia Radosława Piwowarskiego Pociąg do Hollywood. Zagrała w niej młodą dziewczynę z prowincjonalnego miasteczka marzącą o karierze gwiazdy filmowej.

Zdobytą w latach 80. sympatię widzów przypieczętowuje w 1988 roku Złotą Kaczką dla najpopularniejszej aktorki – nagroda w plebiscycie czytelników czasopisma „Film", a gruntuje w rok póŸniej wystepem w roli „superblondynki" w erotycznej komedii Marka Koterskiego Porno.

Po tych sukcesach aktorka próbowala swoich sił poza granicami kraju, stając się jedna z niewielu polskich aktorek, które pracują w Hollywood. Pojawiła się w filmach Roberta Altmana Gracz i Pret-a-porter. Wystąpiła w telewizyjnych obrazach Fatal Past i Red Shoes Diary, a także w filmach francuskich i hiszpanskich.

Po powrocie do kraju odniosła duże sukcesy w rodzimych produkcjach. Zagrała w trzech filmach Andrzeja Kondratiuka: Mlecznej drodze, Wrzecionie czasu i Zegarze słonecznym. Radosław Piwowarski obsadził ją w Autoportrecie z kochanką w roli pięknej, ekscentrycznej a zarazem dojrzałej kobiety, która wiąże się z 19-letnim chłopakiem. W Historiach miłosnych Jerzego Stuhra brawurowo zagrała niewierną, chciwą, a jednak kochaną przez męża żonę. Znalazła się w imponującej obsadzie tragikomedii Janusza Zaorskiego Szczęśliwego Nowego Jorku, u boku Janusza Gajosa, Bogusława Lindy, Cezarego Pazury i Zbigniewa Zamachowskiego. Widzowie oglądali ją w cieszącej się zawrotnym powodzeniem komedii kryminalnej Juliusza Machulskiego Killer oraz w jej kontynuacji – Killerów dwóch tego samego reżysera. W 1999 roku otrzymała nagrodę na FPFF w Gdyni za pierwszoplanową rolę kobiecą w filmie Marka Koterskiego Ajlawiu. Wcieliła się w rolę kobiety „po przejściach", spragnionej uczucia i stałego związku. W tym samym roku zagrała w wojennej komedii Janusza Majewskiego Złoto dezerterów.

Jesienią 2001 roku na ekrany wszedł dramat sensacyjny Piotra Wereśniaka Stacja, w którym Katarzyna Figura zagrała rolę epizodyczna. Aktorka pojawia się również w rodzimych telenowelach. Wraz z mężem stworzyla Fundację Artistic Vitamin promującą dzieła Polaków, tworzących poza granicami kraju.